تمام عمر تو نظاره کردی و ما ندیده ایم دمی آن جمال زیبا را فرج ظهورش صلوات

آنکس که تو را شناخت جان را چه کند/فرزند و عیال و خانمان را چه کند دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی/دیوانه تو هر دو جهانش کند یا صاحب الزمان ادرکنی

یک نفر گل می کند با جنگلی در کوله بار/نارون تنهای کوهستان نمی ماند عزیز یک نفر فردا زمین را نور باران می کند/مهدی ما تا ابد پنهان نمی ماند عزیز

مه من نقاب بگشا ز جمال کبریایی/که بتان فرو گذارند اساس خود نمایی

من گریه میریزم به پای جاده ات تا/آیینه کاری کرده باشم مقدمت را اول ضمیر غائب مفرد کجایی؟/ای پاسخ آدینه های پر معما اللهم عجل لولیک الفرج

همه شب به شوق وصل رخ تو در انتظارم/نظری نما دل از تو خبری ندارد امشب یا صاحب الزمان ادرکنی

به لبم جان و به دل حسرت پیغام هنوز/کام او حاصل و من در طلب کام هنوز یا مهدی ادرکنی

تا به کی وصف تو را گفتن و روی تو ندیدن/پرده بردار ز سیما، بابی انت و امی

شکسته بال عروجم ز تیرهای معاصی/خدا کند که نیفتم ز دیدگان سیاهت تمام شهر و محل را سپرده ام که بگویند/به هر کجا که تو هستی خدا به پشت و پناهت

تو جهانی و جهانی ز تو خرسند و خموش/به حقیقت که جهان با تو جهان خواهد بود

دیدن روی تو و دادن جان مطلب ماست/پرده بردار ز رخسار که جان بر لب ماست بت روی تو پرستیم ملامت شنویم/بت پرستی اگر اینست که این مذهب ماست

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر/کز غمت دیده مردم همه دریا باشد از بن هر مژه ام آب روان است بیا/اگرت میل لب جوی و تماشا باشد

دلا بکوش مگر دامنش به دست آری/که وصل بی طلب و انتظار ممکن نیست فرج ظهورش صلوات

من کیستم تا هر زمان، پیش نظر بینم تو را؟/گاهی گذر کن سوی من، تا در گذر بینم تو را

شنیدم که تو یک روز جمعه بر می گردی/کدام جمعه؟ نمیشد اشاره می کردی؟

گفتم که روی خوبت از ما چرا نهان است؟/گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است گفتم که از که پرسم جانا نشان رویت؟/گفتا نشان چه پرسی آن کوی بی نشان است